Weer een week voorbij

Helaas, helaas, we hebben het tripje naar Adam's Peak uit moeten stellen. De weersvoorspellingen waren dusdanig slecht dat we het niet aandurfden. Voor volgende week zijn de voorspellingen een stuk beter, dus dan moet het maar gewoon. Voor mij is het namelijk de laatste goede kans om te gaan, omdat ik de weekenden daarna niet meer kan. Dan zit ik als het goed is in het zuiden. Nee, natuurlijk niet alleen maar om van de zon te genieten (al zal dat hopelijk ook nog wel gebeuren), maar om anderhalve week te gaan helpen op een revalidatiecentrum daar, Hellabeem. Dit wordt gerund door een Nederlands echtpaar, zij waren van de week bij ons op Home of Hope, dus we hebben meteen maar even zaken gedaan. Leuk! Zij kunnen wat hulp gebruiken bij het aanpassen en repareren van rolstoelen daar. Is dat toch even mooi.

De reis is alweer over de helft, wat gaat het toch snel. Tja, time flies when you're having fun.
Afgelopen week was alweer een mooie en bijzondere week. Zaterdag naar Dambulla geweest met Mirna en Martine, de stagaires. We zijn blij dat we er levend gekomen zijn en ook weer levend terug gekomen zijn. Voornamelijk op de heenweg hadden we een chauffeur die volgens ons een death wish had. Links inhalen, rechts inhalen, door de bochten scheuren, recht op andere bussen af, het maakte allemaal niets uit. Maar gelukkig zijn we heelhuids aangekomen. De tempels waren absoluut de moeite waard, veel buddha beelden en prachtige fresco's en dat allemaal in de rotsen. Fantastisch!

Maandag in Kandy geweest voor het aanpassen van de rolstoel van Wajeera in Daya Nivasa. Het begon veelbelovend, maar net op het moment dat we haar in de rolstoel wilden zetten, klapband! En nee, niet omdat de band te hard opgepompt was, maar vanwege slijtage van de banden. Alle kinderen (en wij ook) kregen ongeveer een hartverzakking van de knal, maar daarna lagen we met zijn allen dubbel van het lachen, Wajeera nog het meest van iedereen. Maar ja, wel erg jammer dat de rolstoel nu nog niet helemaal klaar is, want haar huidige rolstoel kan eigenlijk echt niet meer. Maar het komt goed, uiteindelijk. Even een ander setje wielen eronder plaatsen en klaar is kees.

Dinsdag was prachtig. Stel je voor: een seminar over medical taping (met van die rekbare tape) voor een groep van 130 fysiotherapeuten, sportartsen en andere artsen en ik zou helpen met het praktische gedeelte. Gelukkig hadden we een boek, dus kon ik het weekend even goed studeren. Een keertje proefplakken en het moest maar gewoon lukken. Voor hen was het iets helemaal nieuws, dus wij wisten sowieso meer dan zij, dat was onze instelling. Afgesproken dat ik het tapen van enkel voor mijn rekening zou nemen, niet het moeilijkste gelukkig. Na een presentatie door dr. Asela en Jose was het dan tijd voor de praktijk. In vier groepen gingen ze aan de slag, oefenen op elkaar. En natuurlijk is de basistechniek niet zo gemakkelijk als het er op het filmpje uitzag, dus ging het nogal eens mis. En dus kwam al snel de vraag: "can you show us how to do it?" Tuurlijk.......
Altijd fijn met een stel artsen om je heen laten zien hoe je de tape moet leggen, als je het zelf pas 1 keer hebt gedaan. Maar gelukkig ging het goed en stond ik niet voor aap hahaha.
Eigenlijk was het gewoon een hele leuke workshop. Iedereen was zeer enthousiast en ze stelden een hoop vragen over de toepassing enzo. Heel goed, voor mij ook een hele uitdaging! 's Middags was er ook nog een lezing over podologie, ook heel interessant. Al met al een zeer leerzaam dagje.

Woensdag, donderdag en vrijdag voornamelijk bezig geweest met het repareren van de in de container meegekomen rolstoelen. We maken meteen maar een goede inventarisatielijst, zodat we ook later nog weten wat er aan rolstoelen staat. Heerlijk, een beetje knutselen in de werkplaats. Morgen gaan we housevisits afleggen om mensen voorzieningen te brengen die zij dringend nodig hebben. Bijvoorbeeld rolstoelen, AD-kussens, toilethulpmiddelen en speciale matrassen. Daarna gaan we starten met korfbal op Home of Hope, geweldig. Meer daarover in het volgende verslag!